''BİR DAHA ASLA''

Sokakları belli belirsiz aydınlatan lambaların altında yürüyoruz

Her lambanın altından geçtikçe aydınlanıyoruz ve sonra yine karanlık

Gecenin sessizliği hakim her yere

Tek duyabildiğimiz rüzgarın uğultusu

Saçlarım sağdan sola savrulurken, parmaklarıma kadar çektiğim kazağımın altındaki sıcak tenime değiyor soğuk hava.

Ceketimin önünü kapatıyorum,

Ellerin ellerimde,

Gökyüzüne dönüyoruz yüzümüzü,

Yıldızlar hiç olmadığı kadar parlak,

Şehir yavaş yavaş karanlığa gömülürken tek tek görünmeye başlıyorlar gökyüzünde...

Hafifçe gülümsediğini hissediyorum,

Göz kapaklarımız ağırlaşıyor, yavaşça kapatıyoruz,

Sonra derin bir nefes alıyoruz, hiç bitmeyecekmiş gibi...

Yaşıyoruz, kalplerimiz birlikte atıyor.

Rüzgar daha sert esmeye başlıyor,

Ellerini çekiyorsun ellerimden, bedenim titremeye başlıyor,

Ta ki kolunu yavaşça omzuma koyana kadar...

Her şey son buluyor,

İnsanlık, soğuk, bütün pislikler hepsi bir anda bitiveriyor.

Her şeye iyi gelen ilaçlar gibi,

Sürekli yanımda taşımak istiyorum seni.

Her an ulaşabileyim istiyorum. 

Sadece bana özel olan bir ilaç, bir tedavi.

Hem hastalığa sebep olan hem de iyileştiren...

Hem var eden, hem yok eden.

Belki baba özlemi, belki alışkanlık, belki de aşk, sonsuzluk, iyi olma isteği.

Yaşadığımı hissettiren şeyler,

Yaşamaktan vazgeçmeme sebep olmayacak olan her şey.

Bütün yollar sen de kesişiyor,

Dilimde hep sen'li şarkılar,

Sohbetlerim de sen, yürüdüğüm yolda sen, içtiğim su da bile sen.

Sen, hem bana acı veren hem de hiç olmadığım kadar iyi hissettiren.

Ne anlamlara geldiğini bir anlasan sen,

Benden vazgeçemezdin bir daha,

Bir daha, asla.