19 Ekim 2017 Perşembe

"NEFES"

Devam etmeliydi hayat her şeye rağmen, herkese inat nefes almalıydın aslında. Aldığın her nefeste öfkeli bir boğa gibi nefes veren birilerini görmek biraz daha güç vermeliydi sana.
Yenilmemeliydin ilk savaşta, huzuru aramak için çıktığın bu yolculukta yaşadığın felaketler döndürmemeliydi seni yoldan.
Hep daha ileriye bakmalı, daima ileri adım atmalıydın.
Sen, tek başına.
Herkes kendi savaşını verir, bir bakmışsın müttefiklerin sana düşman olmuş.
Yanında savaştığın adam karşına geçmiş utanmadan namluyu dayamış alnına silahı kavrayan ellerinde hiç bir titreme belirtisi yok.
Tetigi tutan parmağı ve bakışları kararlı. Hayatın film şeridi gibi geçiyorken gözlerinin önünden, kaç ihanet, kaç yalan, kaç aldatma sayamıyorsun bile.
Ve ellerini omzuna koyan o eller şimdi boğazına sarılmış, seni öldürmeye and içmiş sanki.
Bazı şeyleri anlamak için fazla geç olmuş, alıp verdiğin nefesten rahatsız olanlar olmuş.
Sonra bir patlama sesi kulakları çınlatan. Gözlerini sımsıkı kapatmışsın, acıyı bekliyorsun, nefesinin kesilmesini...
Fakat hiç bir şey olmuyor.
Gözlerini aralıyorsun, az önce sana silah doğrultan, eskinin dostu şimdiki zamanın düşmanı artık nefes almıyor.
Biraz başını kaldırıyorsun, sevmeye tenezzül bile etmediğin o insanı görüyorsun ilerde.
Elleri deli gibi titriyor, gözlerinde sevgiyle karışık korku var.
Dudakları aralanıyor bir şey söylemek istermişcesine, sonra susup yanına geliyor.
Şefkatli elleriyle sarıyor seni, hayatını kurtardığı elleriyle...
Hala nefes alıyorsan onun sayesinde, zahmet edip sevmediğin insanın sayesinde.
Kimi dost, kimi düşman bilmelisin anlıyorsun.
Seni gerçekten seven insanlara değer vermen gerektiğinin farkına varıyorsun. Dostun her an düşmanin olabilir ve senin sevgini biraz bile görmeyen insan gelip seni en zor anında kurtarabilir.
Film şeritleri tükeniyor.
Siyah beyaz hayatın sana uzatılan bir el ile rengarenk oluyor.
Sen nefes alasın diye hayatından vazgeçen insanı, hayatına alıyorsun. Hayatta seni terketmeyeceğini düşündüğün dostların, yakınından bile geçmiyor artık.
Bir insan bazen bir ömre bedel oluyor, birlikte nefes alıp vermek sizi daha güçlü kılıyor.
Birbirinizin nefesini sadece mutlu anlarda kesmeniz gerekiyor, acı ve üzüntü bu nefesi kesmemeliymiş gibi geliyor.
Kesmemeliymiş gibi.
Biriniz tükendiğinde diğeri nefes olmalıymış gibi.
Ses olmalıymış gibi.
Birbirinize hayat olmalıymışsız gibi, kimseye boyun eğmeyecekmiş gibi güçlü olmalısınız birlikte.
El ele, göz göze, saçlarınız ve nefesleriniz karışmalı birbirine.
Bedenleriniz tek vücut olmalı.
Hiç ayrılmamalı.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Öne Çıkan Yayın

'ELALEM NE DER?'

Eminim sizin de annenizin, babanızın, akrabalarınızın sizin çok heveslendiğiniz bir şey için, sizi engellediği zamanlar olmuştur. Çünkü '...