'MEVSİMLERDEN SONBAHARIM'

Kendimi bir mevsime benzetsem sonbahar olurdum. Dışım günlük güneşlik, yaz olurdu; içim de sararmış ağaçlar, yaprak dökerdi. Hüzün mevsimiyim ben ve en çok sonbaharı severim mevsimlerden. Kendim gibi olan mevsimi. Yaz'ı sevmem çünkü hiç bir zaman yaz kadar neşeli olamadım. Güneş açmadım. Kara bulutlar gezdi üzerimde, şiddetli yağmurlar yağdı, sert ve soğuk rüzgarlar esti. Arada bir güneş yüzünü gösterdi, aldandım güneşe sonrası hep fırtına oldu.
Sonbahar kadar sessizim. Önümde ki kara kışa hazırlık içerisindeyim, ilk baharı yaşayamıyorum. Mevsimlerden mevsim beğeniyorum bazen. Sabah ilk bahar oluyorum, öğlen yaz, akşam kış, gece daha sessiz, sonbahar oluyorum. Hüzün çöküyor geceye, içim de serin sonbahar rüzgarları esiyor. Yaz olduğum kısa sürede gece çektiğim acılara gülüyorum ve yine gece olduğunda sabah ki neşemden eser kalmıyor. Bazen tüm gün sonbahar oluyorum, günün her saatinde yaprak döküyorum.
Yaz olan insanlara bakıyorum, kahkahaları benim sessizliğimi bozuyor. Canımı acıtıyor. Ben yalnızlığımla başbaşa kalıyorum, onlar kalabalıklar arasında kayboluyor.